Cada canto tempo debería pasar o camión do lixo?
O sistema español de recollida diaria dos residuos domésticos, habitual nas zonas urbanas, é un modelo moi afastado dos sistemas de xestión máis eficaces, como o de Alemaña ou Bélxica, onde o lixo deposítase unha ou dúas veces por semana.
Ter todos os colectores á porta de casa e ver o camión do lixo pasando a diario é para moitos consumidores o escenario ideal para reciclar. A falta de espazo en casa para separar os residuos, a distancia existente ata o colector de papel, de envases ou de vidro ou simplemente a preguiza son algunhas das razóns máis esgrimidas nos fogares que non clasifican o lixo para o seu tratamento. En Galicia, o habitual é que a recollida se faga a diario nas zonas urbanas e con menor periodicidade (en función das rutas e a dispersión da poboación) nas zonas rurais. A maior frecuencia con que se recolle o lixo non é, con todo, sinónimo de mellor xestión dos residuos nin de maiores índices de reciclaxe. Basta con botar unha ollada aos modelos que se aplican noutros países europeos para darse conta de que, en ocasións, os sistemas máis esixentes son aqueles onde a periodicidade de recollida é menor que en España e a responsabilidade do consumidor é moi alta, ata o punto de impoñer sancións a quen deposite un determinado residuo nunha bolsa inadecuada. Na UE a media de reciclaxe dos refugallos urbanos sitúase no 45 % e o obxectivo é elevala ata o 55 % no 2025 e ata o 65 % no 2035, unhas porcentaxes que algúns países xa cumpren na actualidade e que España está lonxe de alcanzar: segundo os datos da Oficina Europea de Estatística ( Eurostat), o índice español sitúase en torno ao 30 % desde hai unha década. Estas son algunhas experiencias europeas:
Reino Unido
A xestión varía segundo as áreas, pero o habitual é que o lixo se recolla unha vez á semana en zonas urbanas. En ocasións, fíxase outro día para a recollida doutros residuos, como os de xardín. No ano 1995 Reino Unido enviaba ao vertedoiro o 83 % dos seus residuos urbanos, unha cifra que se reduciu ata o 35 % oito anos despois. A taxa de reciclaxe situábase no 43,6 % no ano 2016, período ao que se refire o último informe de Eurostat sobre xestión municipal, publicado en decembro do ano pasado.
Alemania
O alemán é o modelo máis exitoso da Unión Europea e a súa taxa de reciclaxe supera xa o obxectivo da UE para o 2035: recíclanse o 66,1 % dos residuos, segundo Eurostat. Como o logran? Desde os anos 70 existe unha lei de separación obrigatoria de lixos no país tanto para particulares como para empresas. No día a día, cada inquilino, se se trata dunha vivenda independente, ou cada porteiro, no caso dunha comunidade de veciños, responsabilízase de manter o lixo nun lugar afastado da vía pública ata o momento da recollida, cando debe sacala ao momento establecido para cada edificio. A recollida de lixos prodúcese en datas concretas e normalmente unha vez á semana ou cada quince días. A taxa de lixo varía segundo a periodicidade da recollida. A clasificación inclúe unha división máis que en España, a do vidro: azul para papel e cartón, verde para orgánico, amarelo para envases, marrón para vidro, que á súa vez se divide en branco ou tintado, e negro para resto de inorgánico.
Bélgica
Muy preto de cumprir o obxectivo de reciclaxe fixada para o 2025 (a súa taxa é do 53,5 %), Bélxica é tamén moi esixente cos seus cidadáns á hora de xestionar os seus residuos se se compara co sistema español. No fogar o lixo debe clasificarse en bolsas de distintas cores, homologadas: branca para inorgánico, azul para envases de plástico, laranxa para orgánicos, verde para os restos de xardín e amarela para papel e cartón. O vidro deposítase en colectores diferenciados: branco e de cor. O lixo branco recóllese dúas veces por semana e o resto, unha. A periodicidade fóra das cidades pode ser menor. O consumidor que non cumpre cos horarios ou non deposita os residuos adecuados en cada bolsa exponse a multas: a primeira de 80 euros; a segunda, ao redor dos 120. A inspección pódea facer o propio servizo de lixo, pero tamén recolle denuncias feitas por cidadáns contra quen deposita residuos cando non toca.
Italia
En a actualidade, a situación da recollida de residuos na capital do país ten graves problemas, pero, aínda así, a taxa de reciclaxe italiana está lixeiramente por encima da media europea (45,1 %). En teoría Roma dispón dun sistema de recollida selectiva e trata de aplicar o modelo de recollida casa a casa. Na práctica, con todo, as recollidas fanse de forma irregular, o que motiva a acumulación de moito lixo nas rúas.
Grecia
En o extremo oposto de Alemaña, cunha das peores cifras de reciclaxe de Europa (só o 17 % do lixo recíclase), sitúase Grecia, onde o tratamento dos lixos é unha grave materia pendente, que se suma á da limpeza das rúas, agravada pola crise económica. Cada canto pasa o camión do lixo en Atenas, por exemplo? A diario, como en España. O lixo deposítase en grandes colectores de ferro que adoitan estar repletos e recóllese todas as noites. No ano 2012, en plena crise, máis do 80 % dos residuos acabaron no vertedoiro.
Vía: La Voz de Galicia
Voltar o listado