Desde o proxecto LIBERA de SÉ/ BirdLife en alianza con  Ecoembes, elaborouse un novo informe sobre a presenza de cabichas en espazos naturais. As cabichas convertéronse na primeira fonte de lixo mundial, un dos residuos que máis abunda na nosa natureza. Calcúlase que dos 6 billóns de cigarros que se fuma en todo o mundo cada ano, 4,5 terminan depositados na natureza. Un problema que se agrava no verán, pola maior presenza humana en contornas naturais

Segundo o informe de 2017 da ONG  Ocean  Conservancy, as cabichas representaban o 13% do número total de desperdicios recolleitos na súa campaña mundial.  Na mesma dirección apuntan as campañas ‘1 m² polo campo, os bosques e o monte’ e ‘1 m² polas praias e os mares’, que desenvolve LIBERA, o proxecto impulsado por SÉ/ BirdLife en alianza con  Ecoembes, que mostran que a cabicha é un dos residuos máis atopados nestes ecosistemas, seguido, entre outros elementos, das  toallitas húmidas. Unha ameaza para os mares e océanos que provén, principalmente, do lixo que abandonamos na contorna terrestre. Factores como o vento ou a choiva fan que estes residuos desprácense e terminen nas costas. Como consecuencia, as especies e os seus ecosistemas sofren o impacto destes residuos  infravalorados. Así o demostran diversos estudos, que aseguran que o efecto contaminante das cabichas pode durar entre sete e 12 anos e, mesmo, algúns autores afirman que pode chegar ata os 25 anos.

Neste sentido, cabe destacar que as cabichas conteñen substancias como  cadmio,  arsénico, alcatrán ou  tolueno que, ao entrar en contacto coa auga, ten efectos devastadores na natureza, provocando que a calidade da auga véxase ameazada e altérese o ciclo ecolóxico dalgunhas especies mariñas como moluscos, peces, réptiles e aves, que poden resultar envelenados. De feito, cada cabicha pode chegar a contaminar ata oito  ou 10 litros de auga; e ata 50 litros se é auga doce.  No caso dos grandes depredadores mariños, como as aves e os cetáceos, a inxesta de cabichas é habitual, e pode causar toxicidade directa, así como una certa sensación de saciedade (ao inflarse as cabichas dentro do estómago), que en casos extremos pode conducir á morte por inanición.

Ademais da toxicidade, a natureza tamén pode verse gravemente afectada por outros factores como os incendios provocados polas cabichas mal apagadas ou aquelas que se lanzan desde un vehículo en marcha. Un problema que se agrava no verán, xa que as altas temperaturas, o vento e a falta de choivas acrecentan aínda máis a posibilidade de incendios.

Doutra banda, o abandono de cabichas supón tamén un impacto económico para as administracións. Nalgunhas cidades de Estados Unidos, por exemplo, o custo da eliminación deste refugallo oscila entre os 3 e os 16 millóns de dólares ao ano, xa que o tamaño das cabichas fai que recollelas resulte unha tarefa moi laboriosa e, en moitas ocasións, as máquinas  cribadoras e os métodos manuais non son suficientes para eliminar por completo este residuo.

Aínda que unha solución sería a prohibición dos  filtros non  biodigradables, existen algunhas medidas encamiñadas a reducir o impacto que teñen as cabichas no medio ambiente. En primeiro lugar, a educación. “Os cidadáns deben comprender as consecuencias que ten un xesto tan cotián, pero tan  incívico como é tirar unha cabicha. Esta falta de responsabilidade require incidir na sensibilización como principal ferramenta para lograr un cambio de conduta na sociedade”, declara Sara  Güemes, coordinadora de  Ecoembes do Proxecto LIBERA.

Ademais, outra das medidas para evitar que as cabichas terminen formando parte da  basuraleza é a colocación de sinais e cinceiros en espazos públicos, fomentar o uso de cinceiros portátiles entre os fumadores e, mesmo, incrementar as sancións por tirar cabichas ao chan. Nesta liña, LIBERA traballa coa prevención como un dos seus principais eixos. Para iso, desenvolve diferentes campañas de sensibilización como # SeTeHaCaído ou # TenemosUnProblema que axuden a identificar a situación e a que os cidadáns sexan conscientes da importancia dos seus xestos. 

“O problema das cabichas é que están feitas de  acetato de celulosa, un compoñente derivado do petróleo. O primeiro paso é tentar substituír este compoñente por  filtros de materiais biodegradables, que xa existen”., afirma Miguel Muñoz, coordinador de SÉ/ BirdLife do proxecto LIBERA.

“O efecto que unha simple cabicha produce no medio ambiente é devastador. Necesitamos que a sociedade sexa consciente de como se pode destruír a biodiversidade como consecuencia destes residuos que non só atópanse na contorna urbana, senón tamén na natureza”, asegura Sara  Güemes, coordinadora de  Ecoembes do Proxecto LIBERA.

Vía: RETEMA